De ontwikkeling van de locomotieven

De locomotieven hebben, van 1825 tot 1829, in Engeland een buitengewone ontwikkeling gekend. De interessantste typen werden niet alleen door G. en R. Stephenson gebouwd, maar ook door Timothy Hackworth. Laten wij er even aan herinneren dat deze laatste Hedley geholpen had bij de verwezenlijking van de «Puffing Billy». De geschiedschrijvers van het spoor hebben hem lang in het vergeetboek gelaten. Als ingenieur bij de Stockton & Darlington Railway, werkte hij samen met George Stephenson en zijn invloed drukte, van 1825 af, zijn stempel op de door deze laatste gebouwde machines.

In 1827 bouwde Hackworth de «Royal George», met verticale cilinders, die de machtigste locomotief van haar tijd was. Zij bood een bijzonder belang : het was de eerste machine voorzien van zes met buitendrijfstangen gekoppelde wielen, de eerste met rechtstreekse drijfstangen en de eerste waarvan de uitlaatpijp een vernauwd uiteinde had, waardoor de stoom sneller ontsnapte en het trekken van de schoorsteen aangewakkerd werd.

Het succes dat haar te beurt viel, kwam op een gelegen ogenblik. Omwille van de gebreken van haar eerste locomotieven, stond de Maatschappij van de Stockton & Darlington Railway, inderdaad, op het punt af te zien van de locomotieven. De «Royal George» bleef tot in 1842 in werking. Zij inspireerde de talrijke latere constructies van Hackworth die de terugslagpijp trouw bleef. Tot omstreeks 1840 hadden zijn locomotieven twee tenders, de ene voor de stoker en de kolen, langs de kant van de schoorsteen, de andere voor het water en de machinist aan het andere uiteinde.

In datzelfde tijdperk, bouwden Foster en Rastrick uit Stourbridge talrijke locomotieven met balans van het Killingworth-type. De «Stour-bridge Lion», die zeven ton woog, werd in april 1829 naar de Verenigde Staten gezonden. De «Delaware & Hudson Canal Cy» betaalde er 3.000 dollar voor. De «Agenoria», die, van 1829 tot 1864, dienst deed in de mijn van Shutt End, bevindt zich thans in het Science Museum van London.