Homepagina > Het Spoor > Recensie > Veertig jaar spoorweg gezien door de heer Louis Armand

Veertig jaar spoorweg gezien door de heer Louis Armand

woensdag 16 mei 2018, door rixke

De heer Louis Armand, van de „Académie Française”, die bij het grote publiek bekend werd door zijn „Plaidoyer pour l’avenir” en zijn „Pari européen”, geschreven in samenwerking met Michel Drancourt, heeft zijn in 1968 gepubliceerde „Simples propos” aangevuld met „Propos ferroviaires” [1], waarin hij een beeld schetst van veertig jaar dienst bij de spoorweg, eerst bij de S.N.C.F. waarvan hij erevoorzitter is, vervolgens aan het hoofd van het algemeen secretariaat van de Internationale Spoorwegunie.

Veertig jaar in het vak!... Met een ervaring die rijk genoeg is om het boek te stofferen van een man die, steeds in belangrijke functies en op leidinggevende posten, de grote spoorweggebeurtenissen heeft beleefd en ze vaak heeft beïnvloed, niet alleen in Frankrijk, zijn eigen land, waar hij de nationalisaties, de elektrificaties, de toepassing van nieuwe methoden en tal van uitvindingen in verscheidene sectoren heeft meegemaakt, maar ook op het internationale vlak, waar zijn taak er steeds in bestaat baanbrekende ideeën voor te stellen en te volgen en ook ze te helpen uitwerken.

Door dat feitenmateriaal lopen vele anekdoten en grappige opmerkingen, maar het boek is nog heel wat meer dan dat! De heer Armand laat zijn gedachten gaan over alles wat hij heeft gezien en beleefd; die overpeinzing is de stof van zijn boek. De technokraat en de humanist in hem beschrijven samen een wereld die weliswaar een technische wereld is, maar ook een menselijke wereld. Het leidmotief is een bestendig zoeken naar alles wat de mensen nader tot elkaar brengt. In het spoorwegmilieu vindt men „als het ware de microkosmos van gans een land”. Al komt de auteur met het vervoerapparaat dat de spoorweg is tot de bekende thesissen over de planetisering, toch kan hij met de gilde van de spoormannen de moderne verschijnselen van socialisering gemakkelijker ontleden.

Het is dus begrijpelijk dat de „Propos ferroviaires” langs de spoorweg om, die de grondslag is van het boek zoals voor het leven van de auteur, vooral de mens aanspreken, een mens die de technieken moet veroveren en zichzelf moet ontdekken in een universele solidariteitsbeweging. De heer Louis Armand die een echt en erkend Europeeër is, haalt de grenzen neer zowel op het horizontale als op het verticale vlak. Hij kent de mensen uit zijn land en erbuiten. Hij heeft ermee omgegaan en hij gaat er nog mee om, in alle landen en in alle continenten. Hij noemt hen hier en daar, in Groot-Brittannië, in België, in Duitsland en in nog vele andere landen. Zijn „Propos ferroviaires”, hoewel ze in wezen Frans zijn, hebben dan ook een internationale betekenis. Ze zijn het originele werk van een ervaren technicus en een geboren humanist. Daardoor is de inhoud ervan zo rijk.


Bron: Het Spoor, juli 1970


[1Editions Fayard, Paris