I.A.B.: De toestand van de werknemers in de wereld...

Ofschoon de tewerkstelling in 1970 in de geïndustrialiseerde landen over het algemeen bleef stijgen, heeft de werkloosheid in een toenemend aantal van die landen scherpere vormen aangenomen; de lonen stegen eveneens in de meeste van die landen, maar de prijsstijging van de verbruiksgoederen kende er een versneld tempo, vooral naar het jaareinde toe. In de ontwikkelingslanden wordt een voortdurend toenemend aantal arbeiders door werkloosheid en tekort aan arbeidsplaatsen getroffen. Aldus de besluiten die getrokken kunnen worden uit de door het Internationaal Arbeidsbureau verzamelde statistieken.

De wereld heeft thans anderhalf miljard werknemers waarvan ongeveer de helft loontrekkende is. De actieve bevolking in de ontwikkelingslanden bedraagt iets meer dan een miljard personen, en tegen 1980 zullen ieder jaar meer dan twintig miljoen arbeiders méér hun diensten aanbieden: die cijfers geven een idee van de omvang en de ernst van het probleem van de tewerkstelling en onderstrepen het belang dat gehecht wordt aan het Wereld-programma voor tewerkstelling dat in 1969 door het IAB gelanceerd werd.

Het stijgend algemeen peil van de te-werkstelling werd verder afgeremd in de meeste geïndustrialiseerde landen door de achteruitgang van de tewerkstelling in, de landbouw, die bijzonder sterk is in Japan en Italië.

Het niveau van tewerkstelling in de veredelingsindustrieën is gedaald in vijf landen: Canada, de Verenigde Staten, Porto-Rico, het Verenigd Koninkrijk en Zwitserland.

Een daling van de werkloosheid werd vastgesteld in bijna dertig landen, waaronder dertien Europese; de werkloosheid nam in 1970 evenwel toe in meer dan twintig landen, voornamelijk in Canada, de Verenigde Staten, Frankrijk, Japan en Marokko. In de Verenigde Staten telde men in november 4 600 000 werklozen, wat 1 900 000 meer is dan in november 1969; de werkloosheid treft in hogere mate de jongeren, de vrouwen en de kleurlingen, maar – en dit is een nieuw feit – in oktober 1970 werd er een sterke stijging waargenomen van het aantal werkloze bedienden. Er valt ook aan te stippen dat, in de Verenigde Staten, de gemiddelde uurlonen niet voldoende gestegen zijn om de stijging van de verbruiksgoederen te compenseren, en de vermindering van de koopkracht van de arbeiders des te gevoeliger is geweest daar het aantal bezoldigde werkuren verminderde: de vermindering van het werkelijk wekelijks inkomen bedroeg 3,5 percent in september 1970 en 4,5 percent in oktober 1970 ten opzichte van de overeenstemmende maanden van 1960.