Leve de Oriënt-Express

Acht van de rijtuigen die ooit in de legendarische Oriënt-Express meereden, werden door een Japans hotelier naar Biwa, een toeristenoora in het centrum van het land, gehaald. De rijtuigen die elk zowat 1,5 miljoen frank kostten werden aan een duitse locomotief 52 gekoppeld en geven zodoende de indruk nog in dienst te zijn. Het nieuwe hotel, dat zijn deuren op 1 januari 1978 openstelde, bevat 88 compartimenten die meer dan tweehonderd gasten kunnen herbergen. Een kamer kost per nacht zowat 745 franken!

Eind september 1976 stuurde het pers bureau Reuter een bericht de wereld in dat sindsdien tot veel vragen, maar ook tot veel verwarring aanleiding heeft gegeven. De tekst luidde: „de befaamde, in 1883 geopende, exclusieve Oriënt-Express, die rijdt van Parijs naar Istanboel, zal eind mei 1977 verdwijnen”.

Dat bericht haalde heel wat kranten, particulieren informeerden naar de datum van de laatste rit, reisbureaus wilden een afscheidstour organiseren, radio en televisie zagen wel iets in een kleurrijke reportage en weekblagen wilden gegevens om te zien of er nog een „story” in zat.

Welnu, de waarheid is anders dan Reuter de wereld meldde. Exact zou het bericht hebben moeten luiden: „de Oriënt-Express verdwijnt niet”. Maar omdat dat geen nieuws is - en het niet iedereen gegeven is de details van de verbindingen met „De Orient” te doorgronden - werd de zaak gemakshalve voor rekening van de Oriënt-Express geboekt.

En daarmee werd de nostalgie weer aangewakkerd, valse hoop gewekt. Want de feiten liggen wel nuchterder. De inderdaad befaamde Oriënt-Express kan niet meer verdwijnen, want die is al lang verdwenen. Dat wil zeggen: de luxetrein die uitsluitend uit slaaprijtuigen bestond en die van het originele vertrekstation Paris-Est sinds 1883 elke avond inde nacht verdween met romantische bestemmingen als Boekarest, Boedapest, Athene en Istanboel, is na 1945 als zodanig niet meer teruggekeerd.