Geschiedenis

Grenzen, die ten slotte abstracte, conventionele en vaak ongerijmde dingen zijn, hebben alleen maar die waarde welke de mens ze volgens zijn geweten of zijn inzichten, heeft willen toemeten. Overblijfsel van een machtig hertogdom dat zich uitstrekte van de Maas (in ’t zuiden) tot de Amblève (in ’t noorden), werd dit land in 1815 door het Congres van Wenen tot een Staat uitgeroepen en ingelijfd bij de kroon der Nederlanden, onder de benaming Groothertogdom Luxemburg. Bij de Belgische (…)

Schaarbeek, zaterdag 2 september, omstreeks 13.30 u.
Voor honderdvijftig hartstochtelijke liefhebbers van de „stoom” zou het een heuglijke dag worden.
Een locomotief type 29 werd uit haar schrijn gehaald en blijkbaar met veel vakmanschap en liefde opgepoetst.
Aan kop van enkele van die knusse oude houten rijtuigen staat ze daar, vertrekkensklaar voor een wandelingetje van een vijftal uren in de omgeving van Halle, Zottegem, Aalst, Denderleeuw.
De gebeurtenis verjongt heel wat (…)

Dit jaar herdenkt Oostende op plechtige wijze de 700ste verjaardag van zijn verheffing tot de rang van stad. De vroede vaderen hebben het laatste jaar van de XIXe eeuw uitgekozen als thema van de tentoonstellingen en feestelijkheden die bij deze gelegenheid georganiseerd worden. De dienst voor toerisme heeft o.m. het idee opgevat de koninklijke trein van Z.M. Leopold II in het station te laten toekomen.
Ter wille van de historische waarheid, diende men echter een stoomlocomotief te vinden (…)

De technische vooruitgang vordert, op elk gebied, met reuzenschreden. De spoorweg heeft zijn deel in de algemene evolutie en verwisselt zienderogen van gedaante.
1966 betekent een keerpunt in de spoorweggeschiedenis van ons land. Inderdaad, dit jaar zet een punt achter de rijk gevulde loopbaan van de stoomtractie. Voortaan zullen de elektrische en dieselmachines elk een nagenoeg gelijk deel van de 10.000.000 km die maandelijks op ons net worden afgelegd, voor hun rekening nemen. De (…)

| Vijfentwintig jaar geleden | Het leven lijkt wel een tragi-comedie. Zo hebben wij tijdens de uittocht van 1940 angstwekkende momenten beleefd en ons bij diezelfde gelegenheid ook wel eens kostelijk geamuseerd.
De onheilvolle 10 mei van dat rampzalige jaar 1940 had ons op brutale wijze aan onze gewone doening ontrukt. Negen dagen later stonden wij in Gascogne, dat is ongeveer 800 kilometer van ons geboorteland.
De trein had ons opgepikt in de omgeving van Valenciennes. Daarna ging het (…)

goed om weten
Wie in de spoorwegliteratuur uit die historische tijden wil gaan snuisteren, moet beslist enige kennis hebben van de toenmalige toestanden.
Zo spreken onze voorgangers van „convoyen” die gesleept worden door „stoomtuigen”. Een station noemen zij een „emplacement”, terwijl de stationschef het „opperhoofd” is. De treinen zijn samengesteld uit: „niet overdekte chars à bancs” (3e kl.), „overdekte chars à bancs” (2e kl.), „diligences” (1e kl.), „berlines” (1e kl.-extra).
Die (…)

Casey JONES
Casey Jones, een pionier van de Amerikaanse Spoorwegen, waarvan de heldendaden in liederen en verhalen verheerlijkt werden, aanschouwde het levenslicht in 1864 nabij Cayce, in Kentucky. Gekerstend als John Luther Jones, ontleende hij zijn bijnaam aan deze stad welke in de volksmond „Casey” uitgesproken wordt.
Casey Jones was machinist bij de Illinois Central Railroad. In zijn tijd genoten de machinisten al evenveel aanzien als de vliegtuigpiloten of de ruimtevaarders op onze (…)

Mijn hart is nooit verzadigd, Ach, had ik maar handen genoeg Om de mensheid te omhelzen!
Mikhaël SVETLOV, Horizonten.
Een woordje over gindrinkers en een aartsvijand van alcohol
Er was niets bijzonders gebeurd, op het eerste gezicht althans, tijdens dat gezegende jaar 1808. Al maakte Napoleon plannen voor een invasie van Groot-Brittannië, toch schenen de eilandbewoners die bedreiging niet ernstig op te nemen, en zeker het minst van al de bewoners van het Engelse stadje Melbourne in de (…)

Een „heer” met een sikkebaard op zijn Amerikaans, geschoren wangen en lippen, de klassieke kop dus van de oude Yankee, reisde op zekere dag met de trein en vond de handelwijze van zijn landgenoten belachelijk. Deze mens, die in God geloofde, de Bijbel las, door de neus sprak zoals honderdduizenden Amerikanen, heette Georges Mortimer Pullman.
„Hoe is het mogelijk, zei hij, dat gij voor uw woning alle mogelijk comfort uitvindt en, eenmaal in een spoorwegrijtuig gezeten, aanvaardt om (…)

1985 was voor de Belgische Spoorwegen een jubeljaar. Honderdvijftig jaar bestaan, is immers een ideale gelegenheid om de herinneringen uit de „goede oude tijd” nog eens uit de oude doos te halen.
Dergelijke herinneringen treft men trouwens aan waar niemand ze verwacht. Dat overkwam ook mij. Snuffelend in de dagboeken van een dorpsgenoot, die in de vorige eeuw zijn reizen heeft opgetekend, vond ik een triomfantelijke beschrijving over het toentertijd splinternieuwe wonder van de Belgische (…)