India: Modernisering van de spoorwegen

Opdat de vervoercapaciteit hetzelfde niveau kan bereiken van de snelle industriële ontwikkeling, hebben de Indiase Spoorwegen een zulkdanige vlucht genomen dat ze welhaast de belangrijkste genationaliseerde onderneming geworden zijn.

In 1961, hebben ze te Varasnasi een werkplaats opgericht voor het bouwen van diesellocomotieven. Totnogtoe leverde deze werkplaats reeds meer dan 300 locomotieven en weldra zal ze haar volledige produktiecapaciteit bereiken: 150 machines per jaar.

De elektrische tractie werd ingevoerd, o.m. in de streken van Bombay en Madras, alsmede in de zona van de buitenwijken van Calcutta. Thans zijn 3 138 km lijnen geëlektrificeerd en op 816 andere kilometer zijn de werken aan de gang. Van de 400 elektrische locomotieven met wisselstroom die op het net rijden, zijn er 250 van inlandse makelij.

Sedert 1955 heeft de „Integral Coach Factory” meer dan 8 000 reizigersrijtuigen vervaardigd. Thans bouwt deze werkplaats rijtuigen met luchtverzorging, elektrische motortreinstellen, dieselmotortreinen, alsmede rijtuigen met twee of drie verdiepingen voor ligplaatsen, zowel voor India als voor de omliggende landen. Met haar jaarlijkse produktiecapaciteit van 750 eenheden, is het een van de belangrijkste rijtuigbouwwerkplaatsen ter wereld.

Van 1951 tot 1969 is het jaarlijkse reizigersverkeer van 1 300 naar 2 200 miljoen geklommen, waartoe 49 % voorstadsreizigers behoren.

Het is nochtans het goederenvervoer dat het meest heeft bijgedragen tot de fenomenale groei van de spoorwegen. Deze vervoeren elke dag ongeveer 570 000 ton, en elke ton legt een gemiddelde afstand af van 613 km.

In 1950 waren et 180 000 wagens; in 1969 waren en 380 000, met een veel grotere gemiddelde capaciteit. Die wagens worden gebouwd door de particuliere sector, waarvan de produktiecapaciteit (28 000 eenheden per jaar) de mogelijkheid biedt voor de uitvoer te werken.