De uitreiking van onderscheidingen aan de laureaten van de Veiligheidswedstrijd

De Nationale Maatschappij was steeds bekommerd ore de ongevallen te voorkomen, maar sinds 1954 heelt zij een ware campagne voor meer veiligheid ingezet.

Op ruime schaal gevoerd, leverde deze campagne goede resultaten op, vermits het aantal ongevallen in 195S, na twee jaar inspanningen, met meer dan 45 % geslonken was. De stoutste verwachtingen waren aldus overtroffen. En, nu wij opnieuw zijn samengekomen om de meest verdienstelijken te huldigen en de werkzetels die zich het meest hebben onderscheiden te belonen, zijn wij verheugd te kunnen meedelen dat het aantal ongevallen reeds met meer dan 50 % is teruggelopen. Ongetwijfeld, zal dit goede nieuws een ontzaglijke weerklank vinden.

Dank zij de samenwerking van allen in de strijd tegen het gevaar, ontsnapten, sinds 1953, 15.000 spoormannen aan een ongeval. Anders zouden er van hen tientallen, en wellicht honderdtallen verminkt, invalide of gebrekkig geweest zijn.

Er blijft desondanks veel te doen, want het aantal ongevallen is nog steeds zeer aanzienlijk: 5.000 gekwetsten en 24 doden in 1956. Uit het onderzoek van die ongevallen blijkt dat vele hadden kunnen voorkomen worden, indien de elementaire veiligheidsvoorschriften waren in acht genomen. Wij moeten ons derhalve nog meer inspannen , wij kunnen immers nog betere resultaten bereiken.

Het is in de eerste plaats op de chef dat de plicht rust de veiligheid te organiseren. In de gemeenschap die hij leidt, is hij beter dan wie ook geplaatst om dit doel te bereiken. Het is trouwens hij die het gemakkelijkst de medewerking van iedereen kan bekomen en bij allen de solidariteitsgeest kan opwekken, door te doen inzien dat, per slot van rekening de arbeider de zwaarste tol betaalt als er geen veiligheid is. De werkman boet immers door de opgelopen verwonding en door het morele leed dat hij moet dragen Hij boet nog zwaarder wanneer hij zo verminkt is dat hij zijn vak niet meer kan uitoefenen of dat hij niet meer kan werken. En hoeveel erger is het wanneer hij er het leven bij inschiet ! Door de dood of de bestendige invaliditeit van het gezinshoofd wordt de toestand in het gezin vaak hopeloos.

De voorkoming van rouw en leed moet het eerste doel van onze campagne zijn.

Het is dan ook maar terloops dat wij op de zeer zware last wijzen die de gemeenschap moet dragen om de slachtoffers van arbeidsongevallen schadeloos te stellen en op de gevolgen ervan: de stijging var de kostprijs.

Zou het niet beter zijn indien wij de 100 miljoen, waarmee de verschillende lasten van de arbeidsongevallen bestreden worden, konden uitgeven voor sociale en technische verwezenlijkingen met meer constructieve inslag?

Het arbeidsongeval is ongetwijfeld de grootste vijand van onze onderneming, van ons personeel en van ons welzijn. Wat kunnen wij doen om die vijand beter te bestrijden?

Daartoe beschikken wij over veel mogelijkheden.

Wij willen, alleen maar ter herinnering, gewag maken van de technische beschermingsmiddelen; zij worden telkens aan de vooruitgang aangepast en het aantal ongevallen dat toe te schrijven is aan tekortkomingen op dat stuk, neemt met de dag af. Daar we niets willen verwaarlozen, zullen wij steeds met genoegen alle verbeteringen onderzoeken die in dit opzicht voorgesteld worden

Wij zullen niet verder uitweiden over de talrijke en geperfectioneerde individuele beschermingsmiddelen waarover wij beschikken: werkbrillen, handschoenen, veiligheidsschoenen en -kleren...

Wij houden ons bovendien bezig met al onze reglementen betreffende de veiligheid en de hygiëne bij het werk volledig om te werken en te codificeren.

Ook de propaganda om het personeel meer zin voor veiligheid bij te brengen, wordt actief voortgezet, inzonderheid tijdens de veertiendaagsen van de veiligheid.

De voorkommgscampagne wordt niet alleen gevoerd door middel van aanplak biljetten en slogans die voortdurend verspreid worden, doch ook de organen van onze sociale werken. Het Spoor en Le Rail, werken er actief aan mee, door er onze gezinnen bij te betrekken.

Er worden nog andere middelen gezocht en aangewend.

Vooral door het rechtstreeks contact met de mensen moeten wij een krachtiger actie voeren.

Wij moeten voor hen genaakbaar zijn, hun vertrouwen weten te winnen, en wanneer zij zorgen en moeilijkheden ondervinden – wat al te vaak de aanleiding is van een verslapping van hun waakzaamheid – moeten wij ze als broeders bijstaan.

Voor hen die lichamelijk of verstandelijk niet voor de hun opgelegde taak geschikt zijn, moeten wij trachten andere werkzaamheden te vinden, waarin ze misschien uitstekend hun man kunnen staan.

Kortom, wij moeten de mensen beter kennen om ze beter te beschermen.

In verband hiermee vraag ik dat U zich inzonderheid zoudt bekommeren om de jongeren.

De manier waarop u de nieuwelingen onthaalt, zal een grote invloed hebben op hun houding ten opzichte van de onderneming en van de veiligheid. U moet hun vertrouwen weten te winnen. U moogt ze niet van stonden aan belasten met gevaarlijk werk of inzetten op gevaarlijke plaatsen. Geeft ze de eerste eenvoudige, maar belangrijke raadgevingen om het ongeval te voorkomen; toont hun welke risico’s er verbonden zijn aan de installaties en aan de werktuigen die het meest gebruikt worden. Vertrouwt ze toe aan een oudere met ondervinding, doet ze speciaal in het oog houden, en verzuimt niets om ze voor onze opvatting van de veiligheid over te halen.

Vóór de afkondiging van de resultaten van de veiligheidswedstrijd 1956, wens ik nogmaals mijn persoonlijke dankbaarheid en die van de Maatschappij te betuigen aan allen die, hoe dan ook, het hunne hebben bijgedragen tot het succes van onze voorkomingscampagne:

• aan de heren Directeurs der technische diensten die aan de Directie P.S. hun kostbare medewerking hebben verleend in de strijd tegen de ongevallen;
• aan de heren voorzitters en leden van de veiligheidscomité’s, voor hun doelmatige actie op gewestelijk vlak;
• aan de heren voorzitters en afgevaardigden van de erkende personeelsorganisaties, voor hun hulp en begrip.

Ik dank ook al de bedienden voor hun medewerking. Ik ben er vast van overtuigd dat onze veiligheidscampagne, dank zij die medewerking, zal slagen.

De slag is niet definitief gewonnen, doch indien wij volharden, zullen de resultaten ons niet teleurstellen.

Onze taak bluft dus de veiligheid te doen zegevieren, ondanks alle moeilijkheden en hinderpalen.

Zulks is een dwingende plicht voor eenieder van ons, want indien de veiligheid niet het doel is van allen, zal er geen veiligheid zijn.

Wij moeten dus als één man de ongevallen bestrijden , daarbij dienen al onze inspanningen gericht op het belang van de arbeiders, het belang van onze Maatschappij, het belang van de gemeenschap. Aldus zullen wij eens te meer blijk geven van de solidariteit onder de grote spoorwegfamilie.