Egide Walschaerts

Egide Walschaerts was vijftien jaar toen de spoorlijn Brussel - Mechelen gebouwd werd. Deze gebeurtenis besliste over zijn leven. Drie jaar later stelde hij, inderdaad, op een tentoonstelling van produkten van de Mechelse industrie, verschillende verkleinde modellen voor die gebouwd waren in de werkplaats van zijn vader, een ondernemer-bouwkundige van het stadsbestuur.

De minister Charles Rogier, hierover opgetogen, stuurde Walschaerts naar de Universiteit van Luik. Ongelukkig kon de jonge man, wegens een zware ziekte, zijn laatste examens niet samen met zijn studiemakkers afleggen. Hij was voornemens zich op een volgende zittijd aan te melden, maar, ondertussen, konden de makkers van Walschaerts, die in hun examens geslaagd waren, hun kandidatuur stellen voor een betrekking bij het Bestuur der Spoorwegen.

Charles Rogier bemerkte de afwezigheid van zijn beschermeling. Hij besliste dat al de kandidaten aan een examen voor toelating tot het Bestuur der Spoorwegen zouden onderworpen worden en dat dit examen, voor Walschaerts, als universiteitsexamen zou gelden.

Walschaerts werd toegelaten als ingenieur en deed zich spoedig opmerken in de werkplaatsen van Brussel-Noord en Brussel-Zuid. Bevorderd tot werkmeester, vond hij weldra het verdelingsmechanisme voor de stoommachine uit dat zijn naam draagt en waarmee, thans nog, de meeste stoomlocomotieven uitgerust zijn.