U.S.A.: Nieuwe ontplooiing van het spoor

Het lijkt wel dat de Amerikanen, na een periode van miskenning, plots de beloftevolle toekomstmogelijkheden van de moderne spoorweg op het gebied van reizigersvervoer hebben ontdekt. De realisaties van de Europese Spoorwegen en de plechtige opening van de Tokaïdo-lijn liggen ongetwijfeld aan de basis van die verandering van opvatting. De politieke leiders denken er ernstig aan de dichtbevolkte zones door een snelle spoorwegverbinding te laten bedienen. De specialisten menen dat de mensen nog per spoor zullen reizen indien een traject van 90 of 100 mijl voldoende aantrekkelijk wordt gemaakt en dat het spoor nodig zal zijn voor het verkeer van de reizigers in meer en meer drukke zones zoals die welke omstreeks 1980 tussen Washington en Boston zullen bestaan.

In augustus 1964 heeft president Johnson de minister van Handel belast met de uitwerking van een programma van opzoekingen en proefnemingen om de noordwestelijke corridor een vlugge verbindingsweg per spoor te bezorgen. In oktober heeft het technologisch Instituut van Massachusetts vooropgesteld dat, in 1980, de vraag naar vervoer in die streek van 150 tot 200 % zal gestegen zijn. Het heeft een lijst opgemaakt van de gevallen waarin de opzoekingen en de verbeteringen voordelig zouden zijn. Die gevallen gaan van de noodzakelijkheid om de adhesie te verbeteren tot het beproeven van de aërodynamica van snelle voertuigen op sporen of andere leibanen.

Bovendien rekenen de spoorwegen erop dat de elektronica een overwegende rol zal vervullen. Te San Francisco overweegt de „Bay Area Rapid Transit District” de bouw van een ordinator die de rol van controleur van het verkeer, van treinbestuurder en van treinchef zal vertolken. Hij zal de treinen laten vertrekken, hun verkeer gadeslaan, hun rit vergelijken met de vastgestelde dienstregelingen en verbeteringsbevelen uitzenden.