Les chemins de fer dans le monde

De „Prix Chatrian”, gesticht door La Vie du Rail, werd toegekend aan William Wenger voor zijn werk: „Les Chemins de fer dans le monde [1].”

William Wenger is Zwitser, studeerde Letteren aan de universiteit van Lausanne en trad, na een debuut als journalist, in dienst bij de Zwitserse spoorwegen, waar hij in 1959 tot chef van de public relations benoemd werd. Na een lange loopbaan bij de S.B.B, is hij thans, in het kader van de U.I.C., belast met de Europese en internationale buitenrelaties.

Van William Wenger kan dus, bij wijze van spreken, gezegd worden dat hij met de problemen van het spoor vergroeid is. Met een opmerkelijke zin voor synthese, in een heldere stijl, evoceert hij zowel het ontstaan en de ontwikkeling van de spoorweg als het spoorwegepos in de U.S.A., in Afrika, in Azië, in Australië; hij spreekt ons met evenveel bedrevenheid over het comfort in de treinen als over de bruggen en de tunnels, over de strijd voor de veiligheid als over het belang van de hoge snelheden...

Het is een keurig boek dat bovendien een ruim lezerspubliek kan bevredigen. De tekst, en dit is dan beslist het beste compliment dat men de auteur kan maken, blijft boeien ondanks het feit dat de illustrator zich werkelijk overtroffen heeft in de keuze van de veelkleurige documenten die dit luxueus werk versieren. De verzamelaars zullen in de wolken zijn: het bevat illustraties afkomstig van musea, spoorwegadministraties, particuliere verzamelingen... En of het nu gaat om de magie van de stoom, de taak van de treinbestuurder, het spoorwegromantisme in de U.S.A., de grootsheid van de werken in een berglandschap, het comfort van een koninklijk rijtuig of van een Canadese trein, de schoonheid van het spoor treedt steeds op de voorgrond. Men mijmert over de spoorweg van gisteren, men houdt van die van vandaag en men gelooft in die van morgen.