Japan: Nieuws over het IIIe symposium voor spoorwegcybernetica

Het is niet onze bedoeling hier een samenvatting te geven van de ongeveer vijftig mededelingen die te Tokio werden voorgelegd aan de afgevaardigden van dertig naties uit de vijf continenten. Wij zullen ons ertoe beperken, in het licht van wat er gezegd werd, even in de toekomst te blikken en te blijven stilstaan bij enkele vooruitzichten die gegrond blijken te zijn.

Naar alle waarschijnlijkheid zullen we, na 1980, meer en meer treinen automatisch zien rijden op lijnen die door ordinatoren bediend worden. Er zullen netten bestaan voor het opsporen van „heetgelopen draagpotten”, welke rechtstreeks met de ordinator verbonden zijn, alsmede netten voor de automatische identificatie van de wagens.

In 1980 zullen de spoorwegadministraties eveneens beschikken over een kostbaar werktuig: de simulator. Deze simulator zal een volledig spoorwegnet „exploiteren” met behulp van een analytische methode, om te trachten bepaalde problemen op te lossen zoals: Is het beter korte en veelvuldige dan lange en meer gespreide treinen te vormen ? Moet het aantal opstelsporen verhoogd worden ? Zo ja, waar moet zulks gebeuren en hoe lang moeten ze zijn ? Moet er een nieuwe trieerbundel aangelegd worden ? Zo ja, waar, van welk type, van welke capaciteit, met het oog op welke bewerkingen ?

Het personeel zal ontlast zijn van tal van saaie karweien, en de cybernetica zal ongetwijfeld ertoe bijdragen de arbeidsveiligheid te verhogen. De nieuwe generatie zal meer en meer van een vernieuwende geest doordrongen zijn. Ze zal trots zijn op haar efficiënte spoorweg. En de spoormannen van morgen zullen worden bezoldigd in evenredigheid met hun steeds verder doorgedreven vakbekwaamheid.