Italië: De spoorwegen in het Zuiden

De spoorweg heeft een beslissende rol gespeeld in de eenmaking van de Italiaanse Staat. Zonder hem zou het land nooit een daadwerkelijke eenheid hebben bereikt, er zou nooit sprake geweest zijn van een nationale markt en Italië zou nooit een moderne natie geworden zijn. Samen met de weg moet hij thans aandeel hebben aan de expansie van het Zuiden.

De voornaamste inspanning van de F.S. was, in 1964, vooral gericht op de uitbreiding van de lijnen en de installaties ten einde de „flessenhalzen” uit te schakelen, zo dat de capaciteit van het vervoer over lange afstand zal kunnen worden opgedreven. Verder zijn er de aan de gang zijnde werkzaamheden die tot doel hebben de Tyrrheense en Adriatische lijnen in het Zuiden met dubbelspoor uit te rusten, alsmede al de werkzaamheden die meer noordwaarts worden uitgevoerd ter bevordering van de eenmaking en de homogeniteit van de verkeersstromen die uit het Zuiden vertrekken en naar de vreemde markten koers zetten. Voor het zuiden is de verbetering van de lijnen die rechtstreeks naar de grenzen leiden al even belangrijk als het produktief maken van de ferry-bootdiensten tussen het continent en de eilanden.

Het probleem van de lijnen met gering verkeer vertoont bijzondere aspecten; het houdt verband met de mogelijke oprichting van nieuwe industriële ondernemingen. Het komt er hier op aan te bepalen in welke mate de spoorwegen hun invloed zullen kunnen doen gelden bij de vestiging van nieuwe industries, rekening houdend met de wegen van lokaal belang waarvan de verbetering derwijze moet gebeuren dat de verschillende verkeersstromen kunnen worden samengebracht en geleid naar de grote weg- en spoorwegcentrums, waaraan de voornaamste taak wordt opgedragen, nl. de nadelen van de verspreide ligging van de zuidelijke gewesten opvangen.

De realisatie van dat objectief omvat niet enkel de industriële economie en landbouweconomie, doch eveneens het toerisme. Sedert korte tijd is er sprake van het opnieuw produktief maken van de toeristische hulpbronnen van het zuiden en van de ontwikkeling van een gecoördineerde actie om nieuwe stromen van bezoekers naar de zuidelijke streken te draineren. Die politiek veronderstelt noodzakelijker wijze een verbetering van de verkeerswegen en – wat de spoorwegen betreft – een herwaardering van de diensten, ten einde de toeristen een maximaal comfort te bieden. Ze heeft de administratie zich sedert geruime tijd uitsluitend beziggehouden met het massavervoer over steeds grotere afstanden (treinen van het type „Zuiderpijl” die thans het ene uiteinde van het schiereiland met het andere verbinden); ze heeft ook nieuwe formules toegepast (autotreinen en auto-nacht-expressen) die de gemotoriseerde toeristen de mogelijkheid bieden comfortabel te reizen terwijl zij zich naar de grootste vakantieoorden van de „Mezzogiorno” en van de eilanden begeven.